سرمایه گذار شخصی حقیقی یا حقوقی است که امروز ارزش مشخصی را هزینه می کند تا در قبال آن در فردایی نزدیک یا دور ارزش خاصی را در به دست آورد که به شکل واقعی (مثل زمین و ملک و ماشین آلات) یا مالی (اوراق و سهام و سود بانکی) خواهد بود.

فرآیند سرمایه گذاری معمولا با نگرش و احساسات و تجربیات و نیز شرایط و واقعیت های اقتصادی و یا دستورالعمل های سازمانی عجین و همراه است. بر این اساس انواع سرمایه گذاری در ایران را از لحاظ خطر پذیری یا ریسک پذیری میتوان به سه گروه اصلی زیر تقسیم بندی نمود.

1. سرمایه گذاری با ریسک نسبتا کم که معمولا با انتظار سودی کم (معادل تورم یا بیش از آن) همراه است : مثل دریافت بهره و سود از بانک های معتبر ، خرید اوراق مشارکت و یا ارز خارجی و طلا و یا خرید املاک یا ساخت و ساز املاک
2. سرمایه گذاری با ریسک نسبتا متوسط که معمولا انتظار سودی مناسب (بیش از سود و بهره بانکی رایج) همراه است: مثل راه اندازی شرکتهایی خدماتی یا تولیدی با بازار مطمئن و تضمین شده ویا خرید سهام شرکتهای معتبر یا تامین مالی پروژه های معتبر (خصوصی یا دولتی)
3. سرمایه گذاری با ریسک نسبتا بالا که معمولا با انتظار سودهای تصاعدی (بسیار بالا و ناشی از رشدهای ناگهانی) همراه است: مثل سرمایه گذاری در پروژه های شرکتهای نوپا یا خرید بخشی سهام این نوع شرکت ها

بررسی سرمایه گذاری با ریسک نسبتا کم :

دغدغه ی بسیاری از سرمایه گذاران حقیقی و حقوقی ورود به یک یا چند سرمایه گذاری مطمئن و کم ریسک با سود سالیانه بالا یا تصاعدی (بالاتر از حد تورم جامعه) می باشد تا به این وسیله سرمایه خویش را با حداقل خطر یا با ریسکی تقریبا معدل صفر! به چند برابر افزایش دهند.

اما بروز مشکلات متعدد و مسایلی خاص که به برخی از آنها در موارد ذیل اشاره میشود، همواره این نوع سرمایه گذاران را با سردرگمی در باقی ماندن و چرخش در این روشهای سرمایه گذاری و یا چالش های افزایش پذیرش ریسک و خطر قرار می دهد:

• ترکیدن حباب ویا رکود طولانی : عمدتا هجوم احساسی سرمایه های آزاد کوچک ویا بزرگ در این گونه سرمایه گذاری ها به دور از تقاضا یا ارزش واقعی بوده که سبب ایجاد حباب شده که یا به سرعت میترکد و یا تا رسیدن به ارزش واقعی در دراز مدت دچار رکود می گردد.
• مداخله های دولت و کاهش های دستوری یا ایجاد رکود مضاعف : مورد فوق در کنار رقابت ناسالم بانک ها و موسسات معتبر و یا غیر معتبر سبب ایجاد حباب شده و در نهایت  از میزان این سود و بهره می کاهد. همچنین ورود به تولید مسکن دولتی (مثلا مسکن مهر) توسط دولت بر میزان رکود و کاهش تقاضای واقعی می انجامد.
• سودی معادل تورم : در عمده موارد میزان بهره و سود داده شده (سود بانکهای دولتی یا اوراق مشارکت) و یا مثلا در ساخت و ساز در نظر گرفتن تاخیر در اتمام پروژه یا فروش ملک سبب میشود تا در مقابل تورم ایجاد شده تنها ارزش پول حفظ و یا به زبان علمی تر ارزش آتی در بعترین حالت اگر مصرف نگردد معادل ارزش فعلی است.
• مقایسه دائمی با فرصتهای دیگر : پس از افزایش نرخ ارز یا طلا یا شاخص بورس که گاها حبابی بوده یا ناشی از تصمیمات دولتی و یا سیاست های منطقه ای است ، در عمده موارد سرمایه گذاران املاک یا سپرده گذاران بانکی را به افسوس و تحرک وا میدارد و معمولا پس از اقدام ایشان و تغییر روش سرمایه گذاری با ترکیدن حباب و یا رکود مجدد ، این افراد نسبت به عدم  حفظ حالت قبلی خود پشیمانن میگردند. البته برای سرمایه گذارن بانکی یا ارز که امکان نقد پذیری بیشتری دارند به ظاهر این ریسک کمتر است اما نوسان های نا مطمئن ارز و طلا نیز برای ایشان گاها قابل تحمل نبوده و حتی سبب ضرر ایشان در مقایسه با فرصتی مثل سپرده گذاری بانکی خواهد بود.
• مسایل و محدودیت های شرعی و دینی : به رغم وجود تورم و مسایل مطرح شده، از دیدگاه برخی سرمایه گذاران هر نوع سرمایه گذاری که با انتظار سود قطعی همراه باشد مصداق ربا خواهد بود و دریافت آن از لحاظ شرعی حرام است. از آنجا که عمدتا بیان و تبلیغ این قطعیت یا اعتقاد به آن عامل اصلی سرمایه گذاری یا سپرده گذاری می باشد، لذا برای افراد معتقد اینگونه سرمایه گذاریها باا مسایل اعتقادی ایشان متضاد بوده و با مشکلات و شکیات زیادی همراه میباشد.

در یک سرمایه گذاری مدبرانه، میبایست میزان ریسک پذیرش شده با سود پیش بینی شده از تناسب هوشمندانه ای برخوردار باشد. همچنین میبایست انتظاری واقعی از میزان سود ارائه شده نسبت به ریسک سرمایه گذاری داشت و برنامه های مشخصی برای ورود و خروج از سرمایه گذاری و تضمین سرمایه گذاری یا بیمه نمودن آن اتخاذ نمود. لذا همواره با بررسی کلیه سناریو ها و تمام حالات مشابه و یا مختلف قابل تصور  نسبت به انجام این فرآیند پیش بینی های لازم صورت می پذیرد.
انواع اشخاص حقوقی و دلایل و تاثیر آنها در سرمایه گذاری شامل موارد زیر میباشند:

• بانکها : بیشتر برای کسب بازده از وجوه و سپرده های خود یا برای ایجاد و حفظ بازاری سیال و نقدینه برای اوراق بهادار و یا حمایت از شرکتهای تابعه خود سرمایه گذاری مینمایند.
• شرکت های بیمه : برای ایجاد و حفظ تعادل بین جریان ورودی مثل حق بیمه و جریان خروجی مثل پرداخت خسارت ، پس انداز عمر و … سرمایه گذاری می کنند.
• صندوق های بازنشستگی : برای ایجاد و حفظ تعادل بین جریان ورودی مثل کسور بازنشستگی و جریان خروجی مثل پرداخت حقوق بازنشستگی سرمایه گذاری می کنند.
• شرکتهای سرمایه گذاری : با مدیریت وجوه خود و وجوه خرد و کلان دیگران ، با ایجاد تنوع در سرمایه گذاری و کاهش هزینه ها، معمولاً باعث ایجاد بازدهی بیشتر می گردند.
• شرکتهای هولدینگ یا مادر تخصصی : با مدیریت سهام یک یا چند شرکت فرعی و کسب کنترل آنها در جهت تحقق یک هدف مشترک سرمایه گذاری خود را مدیریت و هدفمند مینمایند.
• شرکتهای کارگزاری : واسطه های مالی هستند که بین خریداران و فروشندگان اوراق بهادار ، نقش تسهیل کننده مبادله  وسرمایه گذاری بورسی را بر عهده دارند.
• سایر اشخاص حقوقی : عمدتا شرکتهایی که وجوه مازاد خود را جهت کسب بازده بیشتر یا گاها با هدف جذب یا ادغام سایر شرکت ها سرمایه گذاری می کنند